[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dem.
21.24. I padną od ostrza miecza, i zostaną uprowadzeni do niewoli u pogan, a Jeruzalem będzie deptane przez
pogan, aż skończy się czas pogan.
21.25. I będą znaki na słońcu, księżycu i na gwiazdach, a na ziemi udręka i bezradność narodów, gdy zahuczy
morze i nawałnica.
21.26. Ludzie będą mdleli z trwogi w oczekiwaniu tego, co przyjdzie na świat zamieszkany, moce bowiem nie-
bios zostaną zachwiane.
21.27. I wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w chmurze z wielką mocą i chwałą.
21.28. A gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż wykupienie was się zbliża.
21.29. I powiedział im przykład: Spójrzcie na drzewo figowe i na wszystkie drzewa.
21.30. Gdy widzicie, że już puszczają pąki, sami poznajecie, iż blisko jest lato.
21.31. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest Królestwo Boże.
21.32. Amen powiadam wam, że nie przeminie to pokolenie/niebo i ziemia, aż wszystko się stanie.
21.33. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.
21.34. Uważajcie zaś na siebie, aby serca wasze nie stały się ociężałe od obżarstwa i opilstwa, i trosk o życie. I
ów dzień nagły spadłby na was
21.35. jak sidło. Przyjdzie bowiem na wszystkich, mieszkających na całej ziemi.
21.36. Trwajcie zaś bez snu, w każdej porze prosząc, abyście mogli wymknąć się temu wszystkiemu, co nasta-
nie, i stanąć przed Synem Człowieczym.
21.37. I nauczał w świątyni. Na noc zaś wychodząc przebywał pod gołym niebem na Górze zwanej Oliwną.
21.38. A cały lud o brzasku szedł do niego, by go słuchać w świątyni.
22.1. Zbliżało się święto Przaśników zwane Paschą.
22.2. I szukali arcykapłani i uczeni w Piśmie jak by go zgładzić; bali się bowiem ludu.
22.3. Wstąpił szatan w Judę, zwanego Iskariotes, należącego do dwunastu.
22.4. Odszedłszy, mówił z arcykapłanami i komendantami, jak im go wydać.
22.5. I ucieszyli się, i ułożyli się z nim, że mu dadzą srebra.
40
22.6. A on zgodził się i szukał stosownej chwili, jak by go wydać z dala od tłumów.
22.7. I nastał dzień Przaśników, kiedy należało ofiarować Paschę.
22.8. I wysłał Piotra i Jana, rzekłszy im: Idzcie i przygotujcie Paschę abyśmy zjedli.
22.9. Oni zaś rzekli mu: Gdzie chcesz, byśmy ją przygotowali?
22.10. On zaś rzekł do nich: Oto gdy wchodzić będziecie do miasta, spotka się z wami człowiek, niosący dzban
wody. Idzcie za nim do domu, do którego wejdzie;
22.11. I panu domu powiedzcie: Mówi ci nauczyciel: Gdzie jest kwatera, w której mógłbym spożyć Paschę z
uczniami moimi?
22.12. A on pokaże wam przestronną jadalnię, przystrojoną, tam przygotujcie.
22.13. A oni odszedłszy, znalezli, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.
22.14. A gdy nastała godzina, położył się [przy stole], a z nim apostołowie.
22.15. I rzekł do nich: Gorąco pragnąłem zjeść tę Paschę z wami przed moją męką.
XXVIII. Eucharystia
22.16. Powiadam bowiem wam, iż nie zjem jej, aż zostanie spełniona w Królestwie Bożym.
22.17. I przyjąwszy kielich, i podziękowawszy, rzekł: Wezcie go i rozdzielcie między sobą.
22.18. Powiadam bowiem wam: nie będę odtąd pił z owocu winorośli, aż przyjdzie Królestwo Boże.
22.19. I wziąwszy chleb, i podziękowawszy, łamał i dawał im, mówiąc: To jest ciało moje. [[które się za was
daje; to czyńcie na pamiątkę moją.
22.20. I kielich podobnie, po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich nowym przymierzem we krwi mojej, za was się
wylewający.]]
22.21. Lecz oto ręka wydającego mnie, [jest] ze mną przy stole.
22.22. Bo wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak to postanowione, ale biada temu człowiekowi, przez
którego będzie wydany.
22.23. A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, który z nich miałby to uczynić.
22.24. Powstał też spór między nimi o to, kto z nich byłby większy.
22.25. On zaś rzekł im: Królowie narodów panują nad nimi, a rządzący nimi są nazywani ich dobroczyńcami.
22.26. Wy jednak nie tak, lecz kto jest większy wśród was, niech będzie jak młodszy, a dowodzący jak
usługujący.
22.27. Któż bowiem większy? Leżący [przy stole] czy usługujący? Czyż nie leżący? Lecz ja jestem wśród was
jako ten, który usługuje.
XXIX. Dwunastu Sędziów
22.28. Wy zaś jesteście tymi, którzy wytrwali przy mnie w moich doświadczeniach.
22.29. I ja przekazuję wam, jak i mnie Ojciec przekazał Królestwo,
22.30. abyście jedli i pili przy stole moim w moim Królestwie, i zasiadali na tronach, dwanaście plemion Izraela
sądząc.
22.31. Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił, żeby was przesiać jak zboże.
41
22.32. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swo-
ich.
22.33. On zaś rzekł do niego: Panie, z tobą gotów jestem i do więzienia, i na śmierć iść.
22.34. On jednak rzekł: Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dzisiaj kur, a trzykroć się zaprzesz, że mnie znasz.
XXX. Dwa miecze
22.35. I rzekł do nich: Gdy was posłałem bez trzosu, torby, i sandałów, czy brakowało wam czegoś? A oni
rzekli: Niczego.
22.36. On zaś rzekł do nich: Lecz teraz, kto ma trzos, niech zabierze go, podobnie i torbę. A kto nie ma, niech
sprzeda swą wierzchnią szatę i kupi miecz.
22.37. Powiadam bowiem wam, iż to, co napisano musi się wypełnić na mnie: "Do złoczyńców został
zaliczony". To, co o mnie napisano, zbliża się do wykonania.
22.38. Oni zaś rzekli: Panie, oto tutaj dwa miecze. A on rzekł im: Wystarczy.
22.39. I wyszedłszy, udał się swoim zwyczajem na Górę Oliwną. Poszli też z nim uczniowie.
22.40. Będąc zaś na miejscu, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie byli wydani w doświadczenia.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]