[ Pobierz całość w formacie PDF ]
xi îetis sur lin brulaîon kaj malaperis. Gregorio aûskultis
atente, çu ÿi iris al la baro; li eç prenis brulaîon kaj forpelan-
te per ¸i la kulojn, rapidis al la rivero. La fluanta rubando de
la akvo murmuretis mallaûte; la herboj kaj arboj klini¸intaj al
¸i rebrilis en la pura supraîo. Sur la lago super la blanka ne-
bula muslino ÿanceli¸is la kapo kaj la brakoj de Mergenj, kiu
rapide remis, kaj malsupre glitis la longa makulo de la boa-
to. Fine çio malaperis en la griza nokta krepusko.
64
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
Dio gardu min kontraû çi tiu virino & Vera viro-virino!
Kion mi faros nun? xi disverÿis mian vesperman¸on, kaj tro
frue estas eltiri la korbon & La tondro ÿin & xi diris, ke mi ti-
mas. xi estas prava & Se mi kisus ÿin, ÿi demordus mian bu-
ÿon & Çu oni povas scii, kion ÿi celas? xi venis por peti, kaj
poste ÿi disverÿis mian man¸aîon! murmuretis Gregorio,
penante savi el la fajro pecetojn da kuirita fiÿo.
65
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
VIII
ost kelke da tagoj la unua granda vundo aperis sur la
Pmano de Gregorio.
Kial tiel frue? Tia truo! La sorçistino kaûzis tion!& An-
koraû nun mi sentas ÿian rigardon! La doloro komenci¸is tie,
kie ÿi apogis la kapon & Ho, mi malfeliçulo!
Li kuÿi¸is, ¸emis kaj volis fari nenion.
Gregorio, ne permesu, ke ¸i per unu fojo faligu vin! Ne
cedu! Miaj piedoj ja ankaû ne estas sanaj & Ni pereos, se ni
çiuj kuÿi¸os! Mergenj ree ÿtelis niajn fiÿojn. Kion ni faros?
admonis lin Fluo.
Tio estas indiferenta por mi! Vi estas kulpaj pri çio &
Dume Mergenj, ne vidante plu Gregorion, vagis pli kaj pli
kura¸e çirkaû la jurto. Iafoje eç ÿajnis, ke ÿi eniros. Foje ÿi ren-
kontis en la arbaro BiterÛajon, kiu kolektis brançaîon.
Kiel fartas Gregorio?& Kial li ne eliras? Kio okazis çe vi.
La knabino pali¸is, rigidi¸is kiel peceto de glacio kaj neni-
on parolante, rigardis la homman¸antinon per lar¸e malfer-
mitaj okuloj.
Kial vi ne respondas, diabla ido!& Mi ja ne man¸os vin!
kriis Mergenj; poste ÿi kraçis, svingis la manon kaj saltis en
la arbetaîon.
xi diris, ke ÿi ankoraû ne man¸os min & Verÿajne ÿi fa-
ros tion vintre & konfesis la knabineto al Fluo, rakontan-
te al li pri la renkonto.
66
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
Donu Dio, ke la aliaj ne estu devigitaj nun tion fari. Vere
mi ne scias, kion ni man¸os aûtune; neniu zorgas pri tio; ni
jam komencis man¸i la sekigitajn fiÿojn & Vi Anka devus iri
al la komunumo kaj repreni vian havon. Ili ne povas ne doni
& Vi havis dek brutojn, ili devas redoni almenaû kelke da
ili &
Çu eble estas nun iri? La kuloj sufokos min!
La kuloj? Çiu ja scias, ke antaû la festo de Petro kaj Paûlo
ili perdas la pikilojn & Ili pli multe zumas ol pikas. Vere la
vojo estas longa, sed kiam ventas, oni povas iri sendan¸ere &
Mi pripensos & Nun ni havas ankoraû man¸aîon & Eble
la komunumo mem sendos la bovinon & Mi ja diris al ili, ke
mi postulas mian propraîon diris Anka.
Lasu ÿin trankvila & Kiam estos necese, ÿi iros. xi ne es-
tas elturni¸ema! Nun la kuloj sufokus ÿin & defendis Grego-
rio sian edzinon. Gardu la baron, Fluo, anstataû babili, eble
al vi sukcesos preni la fiÿojn pli frue ol Mergenj.
Kia sa¸ulo!& Kial vi mem ne iras tien?&
Aûskultu, Fluo & Kion vi povas perdi? Nenion! xi ja tute
saturis vin. Mi havas nur unu malgrandan vundeton, eble la
mano ankoraû resani¸os. Sed mi devas min gardi, por ke la
homman¸antino ne rigardu min per siaj sorçaj okuloj & kom-
patu min &
Kompreneble!& Çiu preferas kuÿi sur la lito & mur-
muris Fluo, sed malgraû çi tio li iris al la rivereto kaj ofte si-
dis tie tutan tagon por ne lasi la akiron al Mergenj kaj pli frue
preni ¸in. Foje li revenis tre ekscitita:
xi ÿtelis, malgraû mia çeesto ÿi ÿtelis & xi venis rekte al
la baro, suriris la ponteton, malligis la korbon & Mi kriis, mi
67
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
îetis bastonojn & Çesigu tion , ÿi ridis, alie mi malsupreni-
ros kaj batos vin!&
Kaj vi?
Mi provis hontigi ÿin, sed çu ÿi havas konsciencon! xi
remetis la korbon. ¯i estas mia , ÿi diris, se vi vagos çi tie,
mi vin kaptos kaj derompos al vi la piedojn!& Miajn malsa-
najn piedojn! kriis kolere Fluo.
Ne, sola, mi ne iros plu!& Se Gregorio ne volas, Anka de-
vas iri kun mi.
La Jakuto levi¸is sur la lito kaj rigardis lin suspekte.
Se ÿi deziras, ÿi iru. Mi estas malsana, diris li, ÿajni-
gante indiferentecon.
Mi preferas iri al la komunumo. Mi iros, kiam la vento
komenci¸os & rapide respondis la juna virino.
Iru, Anka, iru! ekkriis Fluo, petu pri boato, pri re-
toj.
Rakontu çion al la komunumo. Ili sciu, ke ni pereas, ke
la diablino volas nin mortigi, ¸emis KutujaÛsit.
Petu ankaû pri la bovinoj, aldonis Gregorio. Ili ja es-
tas nia propraîo. Diru, ke se oni ne redonos ilin, ni çiuj venos
por ili &
Kiam ni havos retojn kaj boaton fanfaronis Fluo mi
trovos tian kaÿejon, ke eç la diablo ne penetros tien & Mi ve-
tas, ke la inferanino furiozi¸os, krevos de kolero, sed ÿi kom-
prenos, ke ekzistas homoj pli sa¸aj ol ÿi & Jes! La viro çiam
estas viro, la virino ne povas lin egali! Tiam ni veturos, kien
ni deziros, ni metos la retojn, kie ni volos &
[ Pobierz całość w formacie PDF ]