[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ni povas diri la manon sur la koro, ke ni çion faris
por gardi vin por krima ago.
Çu krima? Maleine demandis mirigite.
Jes, infano, kiu malhonorigas la tradicion kaj la no-
mon de nobela generacio per misedzi¸o, faras krimon.
Maleine iomete ridis, dirante:
Mi promesas al vi, ke mi edzini¸os super mia klaso.
Mi dankas, diris Ghriselle, tiam nia edukado kaj tiu
de kuracisto Boitiers ne estis vanaj.
Kuracisto Boitiers! Maleine nur pri li pensis. xi ne vo-
lis foriri ne adiaûinte lin. Tial ÿi diris, momenton antaû
ol eniri en la grandan voja¸aûtomobilon:
Mi provizore sidi¸os apud la ÿoforo por montri la
218
BLUA SANGO
eLIBRO
vojon, alie denove dum la reiro ni devoji¸os. Ni unue
veturu al kuracisto Boitiers!
Agu laûvole, fraûlino, diris Debloux, kiu multe timis
la reiron nur pro la voj-serçado kaj -demando.
Sinjoro Boitiers estis hejme. Li rigardis, kvazaû okazis
miraklo, kiam li vidis Maleine antaû si:
Çu tute sola?
Ne, kun eks-amanto, kiu sidas en la aûtomobilo,
mia patro ordonis, ke mi revenu hejmen.
Kara mia, kiel mi tion bedaûras! Mi havis tiajn be-
lajn planojn pri vi!
Kiajn planojn?
Nu, mi serioze pensis pri tio, kion ni interparolis. Vi
scias & pri tiu George de Verd Ile. Mi pensis: Jen li povus
esti bona edzo por mia nederlanda pacientino!
Çu vi opinias?
Vere! Venu momenton kun mi en mia familia çam-
bro. Tie mi havas portreton de tiu bela juna viro. Estas
la lasta, kiun li farigis en Parizo, kiam li lo¸is kune kun
studamiko en Rue de Ninove .
Maleine sekvis la bonkoran, maljunan viron, sed ÿiaj
genuoj tremis kaj vidante la grandan portreton de tiu,
kiun ÿi amas, ÿi ne plu povis sin reteni.
xi metis sian kapon sur la ÿultro de la viro kaj ekplo-
ris:
219
BLUA SANGO
eLIBRO
Sed, kio nun? la kuracisto konsolis, tion mi ne celis.
Mi ne volas vin perforte al tute fremda viro &
Sinjoro & la ÿoforo de mia patro estis li & pro li oni
min çi tie malliberigis.
Kio? Mirege! Çu George de Verd Ile kaj la ÿoforo,
kiun la majoro kaj lia fratino priskribis kiel friponon,
estas la sama persono? Çu via patro scias tion?
Ne, George de Verd Ile venis al ni sub alia nomo.
Jes, tiel klari¸as. Kaj li solene promesis al sia mortin-
ta patro neniam diri sian veran nomon. Ho, la genera-
cio de Verd Ile çiam estis tre fiera, tre aristokrata. Ne
ekzistas alia, pli pura nobelaro en tuta Francujo! Sed via
patro devas scii çion, la plenan veron!
Se ¸i ankoraû povas atingi lian konscion, çar apo-
pleksio lin atakis.
Tiam mi skribe informos notarion Dupuis en Pari-
zo.
Tion mi îus intencis fari, sed parole, diris Maleine.
Kio? Çu vi intencas veturi tra Parizo? Tio estas çir-
kaûvojo.
Ne, ne estas, çar de tie ni flugos hejmen per flug-
maÿino de la Re¸a Aviada Asocio . Mi jes ne spertis de
mia patro tiun amon, kiun mi povis atendi de li, sed nun
ke li estas grave malsana, mi ne volas pli longe forresti
ol nepre estas necese.
Sinjoro Boitiers premis ÿiajn manojn:
220
BLUA SANGO
eLIBRO
Vi estas energia knabino. Kaj kion vi nun intencas
fari çe notario Dupuis?
Li devas doni al mi la adreson de George, kaj por mi
telegrafi al li. Li devas reveni, al mi kaj al mia patro.
Kaj kion, se li estas tiel malproksime, ke li ne povas
veni?
Tiam mi iros al li.
Kaj poste?
Poste ni edzi¸os kaj & tiam vi ricevos fermitan aû-
tomobilon por viziti viajn pacientojn kaj Musette estos
pensiumata.
Kaj çu mi post tiu tempo ne plu vin revidos?
Certe, jes, çar &
Çar kio?
Ne, tion mi ne diras, tio estu surprizo.
Maleine kore çirkaûbrakis la maljunan kuraciston kaj
tiam iris al la aûtomobilo, en kiu Debloux pacience aten-
dis. Li esperis pli arde ol iam, ke Maleine post çio, kion
li por ÿi faris kaj ankoraû faros, nun fari¸os pli korink-
lina. Tiu mizera historio de Longeois nun iom forgesi¸is
kaj çio montri¸as, ke barono d Hainquart ne longe vivos,
kaj Maleine do senfamilia estos en la mondo, nun do ÿi
certe ne rifuzos je la tria fojo lian edzi¸proponon. Li tre
submeti¸e sidis kontraû la kusenoj en la lar¸a voja¸-
aûtomobilo kaj vidis, ke Maleine montras direkton kiu
estas perpendikla al la vojo, kiun li antaûe laûveturis. Çu
221
BLUA SANGO
eLIBRO
tio estas eble? Li rezignis, çar en çi tiu regiono li tiel di-
vene trovis vojon. Sed veturinte du horojn, li ankoraû ne
vidis iun konatan lokon. Li prenis la paroltubon:
Çu ni ne erarveturas, fraûlino?
Ne, estis la respondo, ni veturas rekte al Parizo.
Sed, tio estas granda çirkaûvojo.
Certe ne, ni de tie iros per flugmaÿino al Nederlan-
do.
La aûtomobilo rapidegis. xajnis, ke ur¸as al Maleine.
Debloux tute ne ÿatis tiun dan¸eregan rapidadon. Li de-
nove prenis la paroltubon:
Se vi volas flugmaÿine hejmeniri, ni nun ne bezonas
veturi tiel rapidege, çu jes?
La fraûlino ne respondis.
Post kvaronhoro da serçado en la movoplena Parizo
oni trovis la oficejon de notario Dupuis kaj Maleine kun
li interparolis.
Maleine dankis la çielon pro la ideo reiri hejmen per
flugmaÿino, çar ÿi ¸ustatempe alvenis. Du horojn post
ÿia reveno en La Blua Bero mortis barono d Hainquart.
Kun larmoj en la okuloj Clement rakontis, kio okazis. La
barono eksigis laman Dirk, çar li tiel forte piedfrapis unu
el la çevaloj sub la ventron, ke ¸i mortis. La barono tiel
koleri¸is, ke apopleksio sekvis. xajnas, ke li atendis la
alvenon de sia filino por kviete morti. xi kaj la maljuna
Clement estis la nuraj, kiuj çeestis lian morton.
222
BLUA SANGO
eLIBRO
En la momento, kiam Maleine fermis la okulojn de sia
patro, furioza atako okazis kontraû la dezertfortikaîo en
Al¸erio. Jam de longe minacis revolucio en la distrikto
Manjar. La antaûa komandanto estis tre severa kaj sen-
kompata homo, kaj oni intencis ataki la fortikaîon kiu
nun havas novan komandanton, tuj kiam oni sufiçe da
armiloj estis kontrabandinta en la diversajn vila¸ojn.
Ad-Adula kaj lia filo, kiuj lo¸is okdek mejlojn sude de la
fortikaîo, silente çion estis preparintaj. Mono ne mankis;
pri tio zorgis la eksterlandaj agentoj, kiuj havis intereson
al tio, ke laûeble plej ofte la trankvileco rompi¸u. Neniu
sciis la tagon aû la horon, kiam oni atakos la fortikaîon.
Nur Madrua tion komprenis laû la ven¸emo de la ara-
bo Maledeh. Kiam ÿi revenis en la dometo de Dramai,
Maledeh ÿin atendis.
Kien vi iris? li demandis.
Mi kondukis la komandanton ¸is la rando de la
vila¸o. Vi tre bone scias tion, çar vi observadis kun viaj
viroj, ÿi diris.
Estas la unua kaj lasta fojo, li diris kun kruela ekbri-
lo en la okuloj.
Madrua tuj komprenis la signifon de tiuj vortoj. Kaj ÿi
fari¸is tre singarda. xi ade observis la arabon kaj tiam
evidenti¸is, ke oni intencas lin fari estro de çiuj indi-
¸enoj, lo¸antaj en kaj ekster Ain-Mel.
Je tiu tago, kiam Notario Dupuis en Parizo forsendis
223
BLUA SANGO
eLIBRO
la telegramon al la fortikaîkomandanto en Al¸erio, ve-
nis la sciigo, ke kelkaj gentoj plene ribelas kaj detruis
çiujn komunikojn kun la fortikaîo.
Grafo George de Verd Ile kun siaj soldatoj, estis çir-
kaûata kaj sie¸ata kaj malespere batalis. Sed unu perso-
no antaûe estis avertinta la komandanton. Tiu persono
estis Madrua, la arabanino, kies vivon li iam savis. xi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]